کارآفرینی و خودکارآمدی سیاسی اقدامی برای تحولات سازمانی با نقش واسطه‌ای ادراکات سیاسی فرماندهان نظامی

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 کارشناسی ارشد مدیریت آموزشی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه بوعلی سینا، همدان، ایران

2 کارشناس ارشد گروه مدیریت، دانشکده مدیریت و حسابداری، دانشگاه پیام نور همدان، ایران

3 کارشناسی ارشد مدیریت صنعتی دانشگاه عبدالرحمان صوفی رازی زنجان، ایران

10.22034/IAMU.2023.544088.2677

چکیده

در روزگاران معاصر سازمان­های نظانی بیش از پیش با تغییرات متنوع محیطی  مواجه هستند و واکنش مناسب با این تغییرات اساس اقتدار و پویایی آنها در عرصه نظامی است. به زعم اندیشمندان حوزه مدیریت کارآفرینی سیاسی، خوکارآمدی سیاسی، ادراک سیاسی واکنش مناسب به این تغییرات است از این روی سازمانهای نظامی باید متناسب با تهدیدهای محیطی تغییراتی را در سیاستهای سازمانی خود ایجاد کنند تا پویایی خود را از دست ندهد و در عرصه­رقابت نظامی امروز موفق عمل کنند؛ اما متاسفانه مطالعه تجربی که لزوم تحولات سازمانی را در محیط نظامی و تاثیر متغیرهای کارآفرینی سیاسی، خودکارآمدی سیاسی، ادراکات سیاسی و تحولات سازمانی را مورد بررسی قرار دهد، یافت نشد. لذا پژوهش با عنوان کارآفرینی سیاسی و باورهای خودکارآمدی سیاسی اقدامی برای تحولات سازمانی با نقش واسطه‌ای ادراک سیاسی فرماندهان نظامی پادگان شهید نوژه همدان انجام گرفت. جامعه آماری شامل کلیه فرماندهان نیروی هوایی پایگاه نوژه همدان بود که نمونه­ای بر اساس روش تصادفی ساده 220 نفر انتخاب شد. ابزارها شامل پرسشنامه کارآفرینی سیاسی کاپارارا و همکاران (2009)، ادراکات سیاسی کارکنان کاکمار و کارلوس (1997)، باور خودکارآمدی سیاسی بروم و همکاران (2020)، تغییر و تحولات سازمانی میل (2003) بود. روایی محتوایی مورد تائید صاحب‌نظران قرار گرفت و پایایی ابزارهای به­ترتیب برای ادراکات­سیاسی0.90، باور خودکارآمدی سیاسی 86.0، کارآفرینی سیاسی 0.86، تحولات سازمانی0.80 گزارش شد. به‌منظور تجزیه‌وتحلیل داده‌ها از دو سطح آمار توصیفی و استنباطی استفاده گردید. نتایج نشان داد کارآفرینی و باورهای خودکارآمدی سیاسی اثر مستقیمی بر تحولات سازمانی و اثر غیرمستقیمی به‌واسطه ادراک سیاسی بر تحولات سازمانی دارند.

کلیدواژه‌ها


باقری، قدرت الله، حسنی نژاد، آرش، نیک‌آیین، مجتبی، خرم، سید محمد (1393). بررسی ارتباط بین ادراک فضای سیاسی سازمان با رضایت شغلی کارکنان مطالعه موردی: معاونت فرهنگی و اجتماعی وزارت علوم، تحقیقات و فناوری. چشم‌انداز مدیریت دولتی، 5 1، 86-65.
عسکری، احمد. ابراهیمی، برات. پارسا، پرویز و فاندیز، حسین (1397). شناسایی و تحلیل عوامل مؤثر بر تحول در ساختار سازمان‌های نظامی. مدیریت نظامی، 18 (3)، 30-1.
روح الهی، احمدعلی. اقبال پور، سیروس و عبدالعلی، جلالی (1395). بررسی تأثیر سیاست‌های سازمانی ادراک شده بر رضایت شغلی و سبک­های رهبری. توسعه مدیریت انسانی و پشتیبانی، شماره 41، 78-55.
حسین پور، مهدی و رحمت‌آبادی، اسفندیار (1393). بررسی رابطه بین ادراک فضای سیاسی سازمان و رضایت شغلی کارکنان اداره کل ورزش و جوانان استان کرمانشاه. دومین همایش ملی پژوهش‌های کاربردی در علوم مدیریت و حسابداری، تهران،
راسخ، نازنین. خانمرادی، سعید و زردشتیان، شیرین (1398). تأثیر درک سیاست‌های سازمانی و درک حمایت‌های سازمانی در بروز رفتارهای انحرافی در سازمان‌های ورزشی غرب ایران، مطالعات راهبردی ورزش و جوانان، 18 (43).
رضائیان، علی (1386). مبانی مدیریت رفتار سازمانی، چاپ هشتم، تهران: انتشارات سمت.
رمضانی راد، فرزاد و کیا کجوری، داود (1396). نقش میانجی ادراک سیاست سازمانی بین رفتار سیاسی کارکنان و عوامل فردی، شغلی سازمانی (سازمان موردمطالعه: بانک ملت). دومین اجلاس بین‌المللی تکنیک‌های مدیریت و حسابداری، تهران
ساعدی، عبدالله. موسوی، نجم الدین، موسوی و آهنگ، فرحناز (1399). کارآفرینی سیاسی: واکاوی پیامدهای آن در عرصه سیاست‌گذاری. مدیریت دولتی، 12 (4)، 694-674.
سید نظری، زینب. حسنی، محمد. قلعه‌ای، علیرضا و کاظم‌زاده بیطالی، مهدی (1395). رابطه بین ادراک از فضای سیاسی سازمان با تمایل به ترک شغل، عملکرد شغلی. رفتار شهروندی سازمانی: آزمون میانجی عدالت سازمانی، توان‌بخشی، 17، 4.
شایگان، فریبا (1387). بررسی عوامل تأثیرگذار بر اعتماد سیاسی، دانش سیاسی. 1 (4)، 179-153.
قلی پور پینوندی، صفر و بزرگی، فرشاد (1394). رابطه تحولات سازمانی با امید و انگیزه سازمانی در مراکز سازمانی. اولین کنفرانس بین‌المللی مهندسی صنایع مدیریت حسابداری.
مولایی، محمدرضا (1396). نقش دانش و اعتماد سیاسی در پیش‌بینی علاقه‌مندی دانشجویان به مشارکت سیاسی. دانش سیاسی، 14 (1)، 163-141.
نعمتی، لیلا. صفایی شکیب، علی و عبدالملکی، بابک (1399). نقش هنجارهای وظیفه‌گرایانۀ کانت و راهبرد‌‌های اخلاقی در کاهش رفتارهای سیاسی منفی با نقش میانجی ادراکات سیاسی کارکنان از اخلاق مطالعۀ موردی: دانشگاه پیام‌‎نور شهر همدان. جامعه شناسی کاربردی، 31 (4)، 154-139.
نیری، شهرزاد. دهقان نیری، محمود و سمیری، فاطمه (1397). تأثیر صداقت رفتاری و ادراک سیاست‌های سازمانی بر اعتماد کارکنان وزارت ورزش و جوانان. مدیریت منابع انسانی در ورزش، مدیریت منابع انسانی در ورزش، 6 (1)، 163-159.
الوانی، سید مهدی (1395). کارآفرین سیاسی؛ بازیگر تحول آفرین عرصه سیاستگذاری. فصلنامه سیاست‌گذاری عمومی، 2 (1)، 81-91.
Balch, G. I. (1994). Multiple indicators in survey research: the concept “sense of
political efficacy. Political Methodology, 1(2), 1-43
Bandura, A. (1991). Social cognitive theory of self-regulation. Organizational.
Behavior and Human Decision Processes, 50 (2), 248–287.
Bandura, A. (1997). Self-efficacy: the exercise of control. New York: Freeman.
Bandura, A. (2006). Guide for constructing self-efficacy scales. In F. Pajares & T.
Urdan (Eds.), Self-efficacy beliefs of adolescents, 5, 307–337. Greenwich: Information Age Publishing.
Campbell, A., Gurin, G., & Miller, W. E. (1954). The voter decides. White Plains: Row, Peterson and Company.
Caprara, G. V., & Vecchione, M. (2017). Personalizing politics and realizing
democracy. Series in political psychology. Oxford: Oxford University Press.
Caprara, G. V., Vecchione, M., Capanna, C., & Mebane, M. (2011). Perceived democracy. Series in political psychology. Oxford: Oxford University Press.
Chang, H.-C., & Chyi, H. I. (2009). Voting with their feet: The relationship between political efficacy and protest propensity among Hong Kong residents. Taiwan Journal of Democracy, 5(2), 127–144
Charlie Karlsson, Charlotte Silander, Daniel Silander. (2016). Political Entrepreneurship, Political Entrepreneurship, Regional Growth and Entrepreneurial Diversity in Sweden Publication Date: 2016 ISBN: 978 1 78536 349 8 Extent: 224
Demir Uslu, Y & Kedikli, E. (2019). The Importance of Entrepreneurship and Innovation Management in Terms of Modern Businesses. International Journal of Academic Value, 5(1), 1-11.
Devetag, M., Zazzerini, G., Tuan, N & Hung, D (2020). Developing Entrepreneurial  Competencies in Vietnam: Evidence from the Bac Ninh Province. Journal of  Entrepreneurship and Innovation in Emergnig Economies, 10, 329-362.
Dunn, T. J., Baguley, T., & Brunsden, V. (2014). From alpha to omega: A practical
solution to the pervasive problem of internal consistency estimation. British
Journal of Psychology, 105(3), 399–412.
Egboga, I., Zubairu, U. (2020). How Effective Has Global Entrepreneurship Been As A Tool For Economic Growth?. Journal of Business and Behavioural Entrepreneurship, 4(1), 112-121.
Gallego, A., & Oberski, D. (2012). Personality and political participation: the mediation hypothesis. Political Behavior, 34 (3), 425–451.
Josef  Lentsch. (2018). Introducing Political Entrepreneurship, Political Entrepreneurship pp 1-14.
Karlsson, Ch. (2015). Political Entrepreneurship, Cluster Policies and Regional Growth. Centre of Excellence for Science and Innovation Studies, 1-17.
Kraav, M & Mets, T. (2019). ICT Infrastructure Development as Political Entrepreneurship: The  Case of the Estonian Education and Research Network (EENet), International  Conference on Emerging eLearning Technologies and Applications (ICETA), 1-7.
Laurits B, Tobias R, Gian Vittorio Caprara. (2020). A translation and validation of the Perceived Political Self-Efficacy (P-PSE) Scale for the use in German samples, Bromme et al. Measurement Instruments for the Social Sciences (2020) 2:6 https:.. doi.org. 10.1186. s42409- 020-00013 -4
Belitski, M., Grigore, An‑M., Anca Bratu. (2021). Political ntrepreneurship: entrepreneurship ecosystem perspective, International Entrepreneurship and Management Journal, https:..doi.org.10.1007.s11365-021 00750-w
Mintzberg, H. (1983). Power in and around Organizations. 1st Edition, New Jersey: Prentice-Hall.
O’Brien, T (2018). Political entrepreneurship in the feld of Maori sovereignty in Aotearoa New  Zealand, The British Journal of Sociology, 70(4), 1-19.
Olausson, A & Svensson, P .(2019). Understanding Political Entrepreneurship in Local Government Administration a Contextual Framework, Lex Localis- Journal Of Local Self –Government, 17(3), 643-658.
Predescua M., & Darjanb a. (2010). Promoting political participation through adult education, Procedia Social and Behavioral Sciences.,2:3241–3245.
R Core Team. (2017). R: a language and environment for statistical computing. Vienna: R Foundation for Statistical Computing Retrieved from of Social Psychology, 39(6), 1002–1020.
Robbins, S. P., & Judge, T. A. (2017). Essentials of Organizational Behavior. 7th edition, New  Jersey :Pearson.
RStudio T. (2015). RStudio. Integrated development for R. Boston: RStudio, Inc Retrieved from http:..www.rstudio.com..
Schirm, S. (2020). Refining domestic politics theories of IPE: A societal approach to  governmental preferences, Politics, 40 (4), 396-412.
Sohl, S. (2014). Youths’ political efficacy: Sources, effects and potentials for political equality (dissertation). Örebro: Örebro University.
Svensson, P. (2019). Formalized policy entrepreneurship as a governance tool for policy integration, International Journal of Public Administration, ttps:..doi.org.10.1080.01900692.2019.1590401.
Van den Bos, K., Lind, E. A., Vermunt, R., & Wilke, H. A. M. (1997). Procedural and distributive justice: What is fair depends more on what comes first than on what comes next. American Psychological Association, 72, 95-104.
Vecchione, M., Caprara, G. V., Caprara, M. G., Alessandri, G., Tabernero, C., & González-Castro, J. L. (2014). The Perceived Political Self-Efficacy Scale–Short
Form (PPSE-S). Cross-Cultural Research, 48(4), 368–384. https:..doi.org.10.1177.
1069397114523924.
Yeich, S., & Levine, R. (1994). Political efficacy: Enhancing the construct and its relationship to mobilization of people. Journal of Community Psychology, 22(3), 259–271.
Wiklund, J., Nikolaev, B., Nadav Shir, Maw-Der Foo &  Bradley S. (2019). Entrepreneurship and well-being: Past, present, and future, Journal of Business Venturing, 34 (4), 579-588