مقدمه: پرنده‌های بدون سرنشین، چه مسلح و چه غیرمسلح، بدلیل مزیت‌های راهبردی آنها (توجیه اقتصادی، رادارگریزی، بدون سرنشین بودن، ریسک کمتر در عملیات‌های خطرناک) و همچنین تنوع کاربری آن نقش مهمی در بهره‌گیری از فناور‌ی‌های پیشرفته نظامی بازی می‌کنند. به همین دلیل صنعت ساخت و بهره‌گیری از هواپیماهای بدون سرنشین که از پیشرفته‌ترین صنایع است و در لبه تکنولوژی روز دنیا قرار دارد، در بین کشورهای پیشرو و صاحب علم و فناوری جایگاه بسیار ویژه‌ای یافته است. روش کار: روش اجرای پژوهش حاضر از نظر ماهیت از نوع روش کیفی و از نظر هدف اکتشافی است و از مدل تدوین الگو و گونه‌شناسی در آن استفاده شده است تا به ارائه مدلی کاربردی و جامع برای افزایش توان پهپادی دست یابد. در این پژوهش، داده‌های کیفی بدست آمده از مطالعه نظریات، کتب و مقالات مربوط به افزایش قدرت هوایی و توان پهپادی، کدگذاری وطبقه‌بندی شد. یافته ها و نتیجه گیری: سیستم پهپادی کشور در حال حاضر نیازمند استفاده از مدلی مناسب بر پایه تحقیقات و پژوهش‌های دقیق می‌باشند تا ضمن افزایش توان و قدرت خود، راه‌های استفاده از تجهیزات را بهینه و کارآمد نمایند. این مدل علاوه براینکه می‌تواند هزینه‌های خرید یا تولید تجهیزات را هدفمند نماید، روشهای بکارگیری پهپادها را نیز بهینه نموده تا حداکثر بهره‌وری از منابع موجود بدست آید. در این پژوهش مشخص گردید، برای افزایش توان پهپادی، بایستی به ابعاد پنجگانه شامل: عوامل قانونی، عوامل ساختاری و سازمانی، عوامل انسانی، عوامل پشتیبانی و عوامل عملیاتی به طور ویژه توجه گردد.
)